Dag 14: Van "Servus" naar "Signore"

Vandaag moest het gebeuren, het hoogste punt van de tocht naar Rome, 950 hoogtemeters op weg naar Italië, over de Reschenpass.
Vanuit onze Keller in Pfunds vertrokken wij, langs de Inn, tot we bij Martina de Zwitserse grens overgingen. Al eerder hadden we foto's gemaakt van dit historische moment, tot een Oosterijkse Zoll beamte ons duidelijk maakte dat hier geen sprake van was. Was een stuk verder.... Het zal niet waar zijn.

Het aardige van de Reschen pas is dat de bochten genummerd zijn. Telt af van 11 naar 1. Gemiddeld 7 %. 6 km lang. We merkten dat we inmiddels twee weken gemiddeld 7 uur per dag in het zadel zaten. Eigenlijk viel het reuze mee, zeker tot de Norberts Höhe op ca 1400 meter. Dat we vervolgens weer afdaalden en opnieuw naar 1515 moesten, viel niet zozeer tegen als wel voelde als verrassend. Goed om te voelen dat je spieren begrijpen hoe het met je gemoed is.... Wonderlijke relatie geest en lichaam.

Bij de Italiaanse grens troffen we een orthodoxe Antwerpenaar op de motor met Hebreeuwse teksten. Een gemoedelijk man, die graag met zijn motor op de foto wilde.

Bij deze grens zijn we ook gestopt met het overnemen van de groet "Servus". Hoe komt het dat de Zuid-Duitsers en de Oostenrijkers elkaar begroeten met deze beladen term? We durven het in Italie niet te gebruiken, daar weten ze wat het betekent. En elke Italiaan voelt zich een beetje Spartacus!
Heerlijk dat Bon giorno en buona sera, en natuurlijk het overheerlijke Italiaanse ijs en de onovertroffen espresso!

We hadden een enorme moeite om een hotel te boeken in deze grensstreek. Er is morgen een wielerevent à la Alpe d' Huzes op de hiervoor afgesloten Stelvio pas met 10.000 plus deelnemers, dus alle kamers overboekt. We hebben het snot voor de ogen gereden om de laatste beschikbare kamer in de regio te veroveren. Net op tijd binnen, na 85 km zwoegen bij 33 graden in de schaduw. Toch komen we menig 60 plussen tegen die net zo gek is, en morgen ook nog de Stelvio opgaat!

Met al die fietsers moeten we toch constateren dat in het Germaanse taalgebied toch sprake is van een zekere "Klingelimpotenz". Inhalers bellen niet, die zitten ineens naast je, en mopperen dat je niet snel genoeg aan de kant gaat. Echt tijd voor een "Klimgelcampagne" met steun van de Europese Gemeenschap (héél Europa een bel op zijn fiets), die overigens geweldig heeft bijgedragen aan het Europese fietsnetwerk. Echt fantastisch hoe je je kunt verplaatsen per fiets!

Het was een heftige dag. We konden het goed aan, door de opgebouwde conditie, maar we snakken ook naar een rustdagje, op een plek waar we ons kunnen laven aan enigerlei vorm van niet lichamelijke voeding. Maarten zien we morgen hoogstwaarschijnlijk weer, is inmiddels aangekomen in Trento.

We gaan het zien, eerst een paar uurtjes onderuit,
Wij groeten U allen vanuit la bella Italia!

Ton & Hans

Bericht van team B :
Na een lange solitaire tocht is Maarten aangekomen in Trento
Een treinreis die om 06u20 begon en om 20.15 klaar was, pffffffff....
Met een traan in de ooghoeken mijn fiets teruggevonden in de kelder van hotel America in Trento !!! Wat een avontuur toch .... Ach, als daar met het transport iets fout gegaan was was alles voor niets geweest... Hulde voor Soetens Transport uit Eersel !!
Om met Churandi M. Te spreken : "ik ben blij man !".

Het ziet er naar uit dat ik morgen noordwaarts ga fietsen, Hans enTon tegemoet nu ze te ver van Trento zijn om elkaar morgen hier in Trento al te zien.
La storia continua !!!!

Op de Italiaanse Tv uiteraard de hele avond de aardbeving in beeld. Onze gedachten zijn bij de slachtoffers van dit steeds terugkerend onheil ....

Ciao a tutti !!!
Maarten