Dag 15: Een melig dagje Adige

Nog volkomen gaar van de beklimming van de Reschen Pas, en na een slapeloze nacht doordat een paar appelboeren zonodig net naast ons hotelbalkon (met open deur vanwege de hitte) gedurende de periode van 23.00 uur tot des ochtends 7.00 uur meenden hun appels te moeten besproeien, gingen wij een nieuwe uitdaging aan: zo dicht mogelijk bij de inmiddels in Trento gearriveerde Maarten te komen (125 km van Coldrano). En dat bij 35 graden in de schaduw!

Er waren twee mogelijkheden volgens Reitsma (onze gids): de normaalroute met nog een paar fijne beklimminkjes, of de lichte route langs de rivier de Adige. We kozen voor de laatste, en dat hebben we geweten. We hebben miljarden appels gezien, de hele Europese gemeenschap kan er een jaar van eten! Mele hier, mele daar, rood, groen, geel, in alle maten. Enorme bakken stonden klaar voor de oogst, hier en daar zijn ze al aan het plukken (met de hand!). Van de 105 km die we vandaag toch nog gereden hebben hebben we zeker 100 km tussen de Mele gereden. Zelfs op braakliggende terreintjes bij fabrieken kon je zo de appels van de bomen plukken. En dat hebben we ook gedaan (zie foto!). God straft onmiddellijk , met een nog hogere temperatuur, en een stevige tegenwind op de dijk langs de overigens prachtige rivier de Adige.

Ook een nieuw verschijnsel voor ons was de Siësta. Helemaal vergeten dat er tussen 13.00 en 16.00 uur geen winkel open is. We hebben op een bankje in het stadje Terlano de laatste kaas- en worstresten uit onze Ortliebs gehaald, alsmede een stuk beschimmeld brood, en we trokken uit een automaat een flesje koude cola. Alleen , tientje erin gestopt, cola eruit, maar wisselgeld niet eruit. Er stond geen telefoonnummer op, maar we kregen wel een tegoedbon voor de negotie die bij de automaat hoorde (en die ook pas om 16.00 uur weer open ging).
Na een gvd van Hans hebben we deze kredietbon ter hand gesteld aan een zeer intelligente zonderling, doe zowel Portugees, Engels, Duits, Italiaans, Nederlands als Frans sprak. Hij kende de projecten van Rem Koolhaas, wist van de Casa de la Musica in Porto, van het centrum van Almere, en van de Pritzker prijs die Rem gekregen had. Hij deed ons als tegenprestatie voor het krediet van € 8,50 een bijzondere kaart toekomen als geschenk, waarin geografie en geschiedenis zijn gecombineerd, met een bijzonder accent op de Keltische invloeden op het hedendaagse Europa. Hij kon moeilijk afscheid van ons nemen, let wel, alles bij 35 graden in de schaduw.

We hebben weer veel gereden, vraag niet hoe. Er zitten gelukkig veel versnellingen op een Koga Myata Randonneur!

Plan voor morgen, 16 km vóór de koffie naar Trento, Grand Revoir met Maarten, en voor de rest van de dag met de benen omhoog, nadat we de was hebben gedaan (we beginnen te geuren).

Wij houden U zoals gebruikelijk op de hoogte,
Groet uit S. Michele all' Adige, hotel Vigna,

Ton & Hans