Dag 28: Dolce far niente in Roma, parte 2

Wat kunnen wij toch lekkere ontbijtjes maken in ons zonovergoten appartement zo dicht bij de Papa! Broodjes gehaald bij een van de vele Pakistani die hier eigenlijk alle dag- en nachtwinkeltjes bestieren.

Vandaag stond de moderne kant van Rome op het programma. En wel: per fiets! Heerlijk om dat zadel weer te voelen, om de wind in je haren te voelen, en je spieren weer eens te verwennen. We storten ons in Romeinse stadsverkeer, en dat is een hele ervaring! (Zie de filmpjes). De Italianen claxonneren zelf wel maar herkennen niet het waarschuwende signaal van de fietsbel. Ongelooflijk dat hier volstrekt niet op gereageerd wordt! De volgorde van voorrang geven is als volgt: eerst de bambini, dan de moeders van de bambini, dan de moeders met de bambini, dan strakke meisjes met hele hoge hakken, dan de opa's en oma's, dan de brommers, dan de auto's, en pas aan het einde van de rit: de fietser. Deze wordt eigenlijk niet gedoogd! En de andere tweewielers kijken je meewarig aan dat je geen motor tussen je wielen hebt hangen.

We hebben als eerste de door Richard Meijer overbouwde Ara Pacis Augustae bezocht. Een gebouw uit 2006 over een monument uit de eerste eeuw voor Christus. Omstreden, maar door ons gewaardeerd onder meer vanwege het zorgvuldige materiaalgebruik. Het gebouw verving een overkapping uit 1936.
We vinden deze inpassing geslaagder dan zijn invulling van het stadhuis in Den Haag.

Vervolgens hebben we het fietspad op de lage kade van de Tiber ontdekt. Hierlangs reden we naar het Zuiden, naar EUR, de neo-classicistische wijk langs de snelweg naar Ostia. Het ontwerptraject startte in 1935, er is begonnen in 1938 met bouwen. In de vroege veertiger jaren werd de bouw gestaakt vanwege de oorlog. In de jaren 50 werd vanuit de behoefte aan kantoren het plan min of meer afgebouwd. Een bijzondere bijnaam kreeg het prominente Palazzo della Civiltá Italiana uit 1943: il Collosseo Quadrato. Opvallend is dat het gebouw er als nieuw uitziet.
Ook bleek het oude Palazzo dei Congressi weer in gebruik (gebouwd tussen 1938 en 1953). Het nieuwe Palazzo dei Congressi van Massimiliano Fuksas is namelijk nog steeds niet gereed (de "Wolk", hangend in een glazen kubus). Opleverdatum was april 2013. Het zit niet mee met dit soort congrespaleizen.
Een bijzondere wijk, en een prachtig filmdecor, voor de Italiaanse film.

Toen kwam het moment van afscheid, van onze fietsen..... Die staan nu eenzaam in een schuurtje op een camping in de stadsrand van Rome (aan de Via Flaminia) te wachten op transport naar Nederland, en de hereniging met ons.

Maar de avond was hartverwarmend, met vrienden uit Rome op het Piazza Santa Maria de Trastevere: Anna, Patrizia, Flavio, Massimo, Lorenzo, Gianmarco. Heerlijk gegeten in osteria Nerone,
Waarvan de geschiedenis ook weer ver terug gaat, waarin de geslaagde schilder Caravaggio, met veel opdrachten voor het Vaticaan, 's avonds hier kwam drinken en ruzie zoeken, aldus de overlevering. De sfeer hier in Trastevere was overweldigend, een soort Marais (Parijs) in het kwadraat, enorm gezellig en sfeervol, in een prachtige setting. Een aardig detail was de Cencio la Parolaccia, de scheldkroeg. Een vriendelijk bordje aan de deur: "zondag dicht, ga maar thuis eten!!". De bedoeling is dat het publiek door de obers wordt gemaltraiteerd en uitgescholden. Daar ga je voor je plezier naar toe, toch weer eens wat anders!

En nu maken we ons op voor de dag van morgen. Massimo heeft ons uitgenodigd om Rome eens van de andere kant te bekijken, samen met zijn zoon Lorenzo. Gaan we doen, voordat wij ons naar Stazione Termini (ontwerp 1936!!! Voltooid 1950) begeven.

We komen hierop nog terug, vanuit de trein morgen.
Voor nu, welterusten,

Wij groeten U allen,

Hans, Maarten en Ton