Dag 21: Finalmente una giornata al mare!

Een makkelijk dagje vandaag! Na een paar dagen verzengende Po-vlakte hebben we ons een dagje aan het strand beloofd, alvorens de Apennijnen in te trekken, waar het zweten weer centraal zal staan.

Na weer een ontroerend afscheid van Filippo van het geweldige Room & Breakfast Chez Papa (absoluut doen als je in Ravenna bent!) trokken we de vlakte weer in, waar we eerst door een prachtig bos reden, en vervolgens langs de nodige stroompjes en kleine vissershuisjes met hele grote netten (geen idee wat ze hier mee vangen!) bij de Adriatische kust kwamen. Simpel principe: kust is privaat, dan hoteltorentjes van 5 of 6 lagen, vervolgens een winkelstraatje en dan de strook residentieel. Verbazingwekkend weinig publiek domein aan deze kust, de passagier, het flaneren in een zwoele avond, speelt zich toch vooral in de kernen af.
Dit herhaalt zich eindeloos van kern naar kern. Wij kozen voor Cesenatico, omdat de route van hier uit weer landinwaarts gaat.

We hebben de middag ledig doorgebracht met drinken, eten, zwemmen, wassen en bijkomen. Heerlijk was dit! Op weg naar het haventje van Cesenatico (prachtige ambiance!), ontworpen door Leonardo da Vinci trouwens, ging de baard van Ton eraf bij een sigarenrokende echte barbier. Eerst de tondeuse, toen het vlijmscherpe scheermes, op uiterst professionele wijze werd Ton zeker 15 jaar jonger. Direct het resultaat doorgestuurd naar Breda, vóór en ná.

Maarten bezocht in de tussentijd een olifantenkerkhof aan zee.
De kenners raden het wellicht al : de in 2004 in een roes van antidepressiva en cocaïne gesmoorde wielerheld Marco Pantiani (vanwege zijn flaporen naast Pirata ook Elefantino genoemd) leefde hier en is hier ook begraven. HIj heeft ook een klein museum bij het station.
Het familiegraf is een opvallende moderne mooie ronde vorm dat aan een berg doet denken die beklommen moet worden (Ha dat is morgen dus ....) en binnen wordt Marco voor eeuwig bewierookt. Opvallend wel dat in het gastenboek alleen vandaag al 18 mensen wat geschreven hebben, dus vergeten is het olifantje nog lang niet. Okee, een slikker en een brokkenpiloot, maar toch heel diep in de harten van de Italianen gesloten .....

Morgen vroeg op voor 102 km en 950 hoogtemeters naar Sansepolcro in Toscane. Het wordt weer warm, mogelijk wat bewolking tussen 14.00 en 17.00 uur, dat komt goed uit, dan maken we de meeste hoogtemeters. We zullen denken aan Marco, aan Joop, aan Bernard, aan Hennie, aan Bouke, en ook een beetje aan ons zelf.

We houden U op de hoogte!

Groet uit Cesenatico van Hans, Maarten en Ton